وقتی فصل گذشته بایرن مونیخ در ورزشگاه خانگی خودش، فینال لیگ قهرمانان اروپا را به چلسی دی‌متئو تقدیم کرد باید هم منتظر چنین شیر خشمگینی در این فصل می‌بودیم، بایرنی که تنها با کسب سه‌گانه می‌تواند غم از دست دادن قهرمانی اروپا در ورزشگاه خانگی را فراموش کند. اما شب گذشته و در دیدار بایرن مونیخ و بارسلونا، اتفاقاتی که برای ما نباید می‌افتاد افتاد تا بایرن تمامی خشم این چند سالش را بر سر بارسا آوار کند. بازی فاجعه‌بار تیم ویلانووا، سایه‌ی سنگین مصدومیت بر سر مسی، خط دفاعی بی‌در و پیکر بارسا، به همه‌ی این‌ها اضافه کنید استراتژی بی‌نقص یوپ هاینکس و اشتباهات بی‌اندازه‌ی داوری باعث شد تا کاتالان‌های سربلند تن به باخت سنگین چهار بر صفر بدهند. هر لحظه‌ای از بازی که می‌گذشت مرا به یاد فاجعه‌ی سال ۲۰۱۰ می‌انداخت، بازی آرژانتین – آلمان که ۴-۰ به سود آلمانی‌ها پایان یافت. شباهت‌های بسیاری بین این دوبازی می‌توان پیدا کرد، حتی گل آخر توماس مولر به بارسا مشابه گل آخر کلوزه در آن بازی بود. به هر حال خیلی‌ها منتظر بودند تا بعد از مدت‌ها شاهد شکست سنگین بارسا باشند تا به خیال خودشان هواداران بارسا را تحقیر کنند. اما ما بارسا هستیم، ما در تمام سختی‌ها همراه این تیم دوست‌داشتنی بوده‌ایم. فلسفه‌ی بارسا چیزی فراتر از این چند جام قهرمانی‌ست.
هیچ‌چیز برای ما تمام نمی‌شود. همیشه شروع فصلی تازه است. بارسا بارها نشان داده که می‌تواند در نیوکمپ ناممکن‌ها را ممکن کند. اما اگر این اتفاق هم نیفتد بارسلونا تاریخ را رقم زده است. بایرن مونیخ بازی برتری نسبت به بارسا داشت و پیروز شد. ما هم بارسلونا هستیم و همیشه بارسلونا می‌مانیم، چه در جایگاه قهرمانی، چه در جایگاه شکست. بارسا همیشه در قلب ماست.
بازتاب: بارسا ۲۰۱۵ | راه من
بازتاب: و تو هم‌چنان که هستی | راه من